Émile De Ruaz

Émile Louis de Ruaz był francuskim malarzem i grawerem urodzonym 20 września 1868 roku w Paryżu, gdzie zmarł 3 grudnia 1931 roku.

Biografia

Émile Louis de Ruaz urodził się w Paryżu, przy rue Mouffetard w 5. dzielnicy, 20 września 1868 r.1 jako syn Josepha Philippe'a de Ruaza (1834-1871) i Marie Philomène Vaugeois (1837-1895).

Od 1889 roku brał udział w Salon des artistes français, którego był członkiem, regularnie wystawiając drzeworyty. Na Salon des Champs-Élysées w 1895 r. otrzymał wyróżnienie, a w 1897 r. medal trzeciej klasy. Na Wystawie Powszechnej w 1900 r. zdobył brązowy medal w kategorii grawerstwa i litografii. Po raz pierwszy wziął udział w Salon des Indépendants w 1908 roku.

W 1914 roku Émile de Ruaz, wraz z Paulem Bornetem, Marguerite Dreyfus, Eugène Dété, Charles-Julien Clément, Henri Brauer, Georges Auber, Victor Dutertre, Charles Smachtens, Léhon Jouenne fils, Maurice Joseph Lamy i Marguerite Jacob-Bazin, założył Société des Cartons d'Estampes Gravées sur Bois, pod patronatem Raymonda Poincaré, prezydenta Republiki Francuskiej. Na Międzynarodowej Wystawie Przemysłu Książki i Grafiki w Lipsku w maju 1914 roku, jako prezes tego nowego stowarzyszenia i z pomocą Paula Borneta, pomógł zaprezentować prace wykonane przez tę samą grupę zawodową. Podczas pierwszej wojny światowej Towarzystwo było uśpione. Jednak w 1919 roku opublikowało swój pierwszy Carton d'Estampes (pierwotnie rozpoczęty w 1913 roku), w łącznym nakładzie 62 egzemplarzy na japońskim papierze, wydrukowany przez Maison Lahure: zbiór 17 drzeworytów, podkreślający wysiłki części cechu ksylografów.